Marian Stroński (1892-1977). Artysta malarz, grafik, renowator oraz pedagog. Czołowy artysta przemyski w 2. i 3. ćwierci XX w. Urodzony we wsi Łozowa pod Tarnopolem na Ukrainie. Gdy miał 9 lat wraz z rodzicami przeprowadził się do Przemyśla gdzie spędził większość swojego życia. W wieku szesnastu lat (1908) rozpoczął studia w ASP w Krakowie, tam poznał profesora Teodora Axentowicza i swojego mentora Józefa Pankiewicza, miał także zajęcia z wybitnymi polskimi malarzami: Leonem Wyczółkowskim i Jackiem Malczewskim. W 1913 roku udał się do Wiednia na dalszą naukę uczęszczając przez rok do pracowni Kazimierza Pochwalskiego. W czasie I wojny światowej służył w armii austro-węgierskiej, następnie w wojsku polskim w sztabie gen. Antoniego Listowskiego. W 1920 r. miał swoją pierwszą wystawę w rodzinnym domu. Pokazał na niej ok. 170 prac. Kolejne dwie indywidualne wystawy odbyły się w 1923 r. Kilka razy podróżował do Włoch i Paryża, gdzie nawiązał liczne kontakty z polską kolonią artystyczną. W 1926 roku założył w Przemyślu prywatną szkołę rysunku i malarstwa. Do 1934 roku pracował wraz z ks. Władysławem Luteckim w kilkunastu kościołach diecezji przemyskiej i lwowskiej przy odnawianiu i konserwacji zabytkowych malowideł. Malował obrazy do kościoła oo. Salezjanów. Wraz z ks. Luteckim wykonał dla archikatedry przemyskiej kartony do witraży Chrzest Pański i św. Stanisław, według projektu J. Mehoffera z 1943 roku. Pracował przy odnawianiu polichromii w holu dworca kolejowego w Przemyślu, w sali restauracji namalował zamek przemyski oraz widok na miasto z baszty zamku. Pod koniec życia, gdy już tracił wzrok prosił: „zaświećcie wszystkie światła, ja chcę malować”.